انغوزه مقاوم با خشکسالی و بدیل مناسب برای کوکنار؛ خردمند:”تنها از یک جریب کشت‌زارم دو میلیون افغانی درآمد بدست خواهد آمد”
انغوزه گیاه طبیعی و وحشی که تبدیل به یکی از اقلام زراعتی شده و در این اواخر قصه‌ی کشت و برداشت پُر درآمد آن، نُقل هر مجلس است.این گیاه دو تا دو نیم متر ارتفاع داشته و با ریشهی قوی، یکی از نباتات دارویی در طب سنتی گفته شده است.اما در این اواخر و باکاهش بارندهگیها و نزولات آسمانی برخی از کشاورزان بادغیس روی به کشت انغوزه آورده اند.خیرالله خردمند یکی از کشاورزان در منطقهی موسوم به “غیب‌علی” ولسوالی قادس ولایت بادغیس است که از چهارسال به اینسو روی به کشت انغوزه آورده و حدود ۱۰۰ جریب زمین اش را زیر کشت این گیاه برده است.مزارع این کشاورز ۴۰۰ هزارنهال دوساله تا چهارساله انغوزه دارد که نیم از آن درحال محصول دهی است و روند جمع آوری فرآورده‌های آن آغاز شده است.آقای خردمند تخمین می‌زند که درآمد یک جریب از کشت زارش دومیلیون افغانی خواهد بود. خواست آقای خردمند از کشاورزان اینست که برای کشت انغوزه بیشتر از سایر نباتات مزروعی تلاش کنند. موصوف بیان می‌کند که حاضر است برای کشاورزان دیگر نیز برای ترویج بیشتر این گیاه مشوره بدهد.درکنار او؛ نیک محمد ۳۵ ساله یکی دیگر از کشاورزان در ولسوالی قادس ولایت بادغیس است که از بودجه شخصی اش، نزدیک به یک جریب زمین را دوهزار نهال انغوزه کشت کرده است.نیک محمد می‌گوید:” بخاطر ارزش بلند اقتصادی، مقاومت انغوزه در برابر کم آبی و جای‌گزین سازی آن در مقابل کشت کوکنار اقدام به کشت این گیاه نموده است”.وی می افزاید که: کشاورزان در این اواخر علاقه وافر نسبت به آنغوزه نشان داده اما مشکلات اقتصادی موجود آنان را برای کاشت این گیاه یاری نمی‌کند.او تاکید می‌کند که برای ترویج بیشتر این گیاه بین کشاورزان و جای‌گزین شدن آن برای کاشت کوکنار نیاز است تا ادارات و موسسات همکار تدابیر را درپیش گیرند.موصوف هرچند تاحال محصول از انغوزه به دست نیاورده اما امیدوار است که بتواند از این رهگذر و با کسب فرآورده‌های این گیاه مخارج خود و خانواده اش را بهتر از گذشته تامین سازد.با این وجود باشندهگان نیز تاکید بر ترویج و گسترش انغوزه داشته و میگویند: باید در این زمینه سرمایه گذاری فراوان صورت گیرد تا از این طریق کشت کوکنار محو و نیز اقتصاد کشاورزان تقویت گردد.کارمندان پیشین اداره زراعت بادغیس روایت میکنند که کشت انغوزه قبل از سال ۱۳۹۸خورشیدی، درمیان کشاورزان این ولایت رواج پیدا کرد و کشت آن با توزیع بذر و نهالی انغوزه برای دها تن از زراعت پیشهگان این ولایت در آن زمان آغاز شد.آگاهان امور زراعتی به این باورند که: انغوزه یکی از گیاهان مقاوم در مقابل کم آبی است و در آب و هوای کشور بخصوص در بادغیس سازگاری دارد.عبدالحلیم ساجد یک‌تن از این آگاهان می‌گوید: گیاه انغوزه در مناطق که دوصد ملی متر بارندهگی داشته باشد، توافق و سازگاری برای رشد و نمو داشته و حاصل فراوان می‌دهد.ساجد می افزاید که:”انغوزه سه برابر بیشتر از کوکنار محصول دهی و ارزش اقتصادی دارد و با توجه به مساعد بودن بازار، کشت این گیاه میتواند کشاورزان را به خود کفایی زراعتی برساند”.آگاهان به این باورند که از انغوزه سه صد نوع دارو و اقلام طبی ساخته می‌شود و به این خاطر ارزش اقتصادی فراوان دارد.انغوزه را در افغانستان به نام”هینگ” نیز مینامند، گیاه با بوی تند و تیز و شیره‌ی با رنگ سفید.آمار و ارقام مشخص و معین از ساحات کشت شده انغوزه در بادغیس در دست نیست.اما محسن احسان رئیس اداره زراعت بادغیس می‌گوید: تنها در سال گذشته(۱۴۰۰) یک‌هزار و چهارصد هکتار زمین زیر کشت انغوزه قرار گرفته است.آقای احسان از حمایت کشاورزان برای کشت انغوزه اطمینان می‌دهد و می افزاید که:”در نظر دارند تا با حمایت دفاتر و موسسات همکار برای کشاورزان بذر و نهالی انغوزه توزیع نمایند”.درآمد و عواید انغوزه سبب شده تا برعلاوه ولایت بادغیس؛ کشاورزان در سایر ولایت‌های کشور نیز در ساحات فراوان این گیاه را کشت کنند.گیاه انغوزه در زمستان و در زمین‌های خشک و دیم کاشت می‌شود و چهار سال زمان میبرد تا محصول دهد، در صورت جمع آوری درست و حرفهی فرآورده‌های انغوزه، این گیاه نزدیک به بیست سال محصول خواهد داد.