دلتنگی کشاورز بادغیسی از کار در شهر، محمود یکی از صدها کشاورزِ که برای”امرار حیات” خانواده‌اش به قلعه‌نو آمده است
ولایت بادغیس به عنوان یک ساحهی بزرگ زراعتی در کشور مشهور است و شغل اکثریت از باشنده‌گان آن را کشاورزی تشکیل میدهد.اما برخی از کشاورزان در بادغیس؛ با ترک دهات و روستاها به شهر قلعه‌نو مرکز این ولایت مسکن گزین شده و این شغل را کنار گذاشته اند.یکی از کشاورزانِ که چندین سال پیش این پیشه را کنار گذاشت و روی به شهر آورده محمود ۶۰ ساله است.اوضاع ناخوشایند روزگار را میتوان در چهره مغموم و گرفته محمود به خوبی مشاهده کرد. این مرد با دست و صورت چین و چروک و با رخسار پُرعرق در گرما،”کراچی” دستی درپیش گرفته و درجادههای شهر قلعه‌نو گشت زنی دارد. او دنبال کمترین درآمد، حد اقل ده افغانی برای انتقال مواد و کالای خریداری شده‌ی افراد از یک محل به محل دیگر شهر است، گاه بخت با او یار است و گاهی اما چانس یاری اش نمی‌کند.محمود که حالا کراچی دار و محتاج لقمه نانی برای خود و خانواده اش است، روزگاری کشاورز بود و از هر مزرعه اش، هزاران کیلوگرام “غله” محصول بر می‌داشت.موصوف تا ده سال قبل درمنطقهی موسوم به “کندلان” قلعه‌نو، سرگرم کشت و زراعت بود و دها جریب زمین اش را انواع مختلف نباتات زرع میکرد.اما نُه سال قبل فقر و مشکلات اقتصادی وادارش ساخت تا زمین‌های شخصی اش را به فروش برساند و با ترک محل اصلی‌اش، به ناحیه اول شهر قلعه‌نو ساکن شود.محمود که نان آور خانواده هفت نفری اش است میگوید: با ترک پیشه‌ی کشاورزی، حالا بیشترین درآمد روزانه اش صدافغانی است، مبلغ ناچیز که نمی شود با آن مخارج زنده‌گی را تامین کرد.نامبرده که از سختی روزگار به تنگ آمده می افزاید که: با ترک پیشه‌ی کشاورزی و روی آوردن به شهر، حالا درآمد و عواید مناسب برای پیشبرد زنده‌گی ندارد و کار برایش مساعد نیست.وی که مدعی است در کشت خیلی از نباتات آشنایی و بلدیت دارد تصریح می‌کند که:” گندم، جو، کُنجد، نخود، پالیز، پنبه و سایر نباتات زراعتی را به طور چشم گیر کشت میکردم و با کسب حاصل فراوان از آن، تمام احتیاجات رفع ساخته می‌شد”.تنها محمود نیست که حالا دست از شغل کشاورزی کشیده و حسرت و پشیمانی آن را می‌خورد، بلکه همانند او صدها تن دیگر از قشر زراعت پیشه‌ی بادغیس از روستاها و ولسوالی‌های این ولایت به شهر قلعه‌نو مرکز این ولایت مسکن گزین شده و پیشه کشاورزی را کنار گذاشته اند.با این وجود شهروندان با نگرانی از دست کشیدن قشر کشاورز از کشت و زراعت تاکید بر حمایت و پشتیبانی زارعین در بادغیس دارند.فقر و تنگدستی، خشکسالی‌های پی‌درپی و عدم توجه به سکتور زراعت از دلایل اصلی دلکندهگی کشاورزان از زراعت گفته میشود.