تجلیل غریبانه از یلدا رسم کهن آریایی؛ فرهنگیان: “آئین‌های باستانی برای حفظ فرهنگ ضروری است”

شب یلدا/چله؛ جزئی از رسوم کهن و آئین باستانی مردم آریایی است. خانواده ها در طولانی ترین شب سال گرد هم آیند و سیاهی این شب دراز را باهم می‌گذرانند تا روشنایی فرا رسد.
خانواده ها در این شب با روشن ساختن شمع با هم غزل‌ و شعر می‌خوانند و فال حافظ را ورق می‎زنند.
درکنار شعر خوانی فامیل ها بساط میوه های خشک و تر، از جمله انار و هندوانه را نیز در منازل شان پهن می‌سازند.
آگاهان امور فرهنگی یلدا را یک واقعه و میراث فرهنگی می‎خوانند که از گذشته به ارث گرفته شده و مناسبت برای خوشی میان هم قطاران است.
خلیل الرحمن فایز شاعر و نویسنده در بادغیس به این باور است که یلدا در طول تاریخ با فرهنگ عجین بوده و جزئی از فرهنگ‌های خوب جامعه است.
آقای فایز می‎گوید: نگهداشت رسوم و آیین های باستانی چون یلدا، نوروز و سایر مناسبت های اجتماعی، برای حفظ فرهنگ جامعه ضروری است.
آقای فایز می افزاید که: ” باید این مناسبت ها باشد تا یاد آوری کند که این جامعه تنها متعلق به امروز نیست بلکه فرهنگ آن به هزاران سال بر می‎گردد”.
گفته های در باره بدعت بودن تجلیل از یلدا نیز مطرح شده اما آگاهان باور دارند که یلدا از شعایر دینی نیست و در حوزه‌ی دینی بررسی نمی‌گردد بلکه جزئی از شعایر فرهنگی در جامعه است.
امسال تحولات اخیر در کشور مراسم تجلیل از یلدا را کم رنگ ساخته و برای تجلیل آن افراد انگشت شماری غریبانه آماده گی گرفته بودند.
برخی از خانواده‌ها که یلدا را تجلیل کرده اند، آن‌ را رسوم عامه از شهروندان می‎دانند . آنان تاکید دارند که این شب را بخاطر صمیمیت و مهم دانستن وقت و زمان تجلیل کرده اند.
محمد فهیم هاشمی یکی از کسانی است که شب یلدا را تجلیل کرده. او می‌گوید: درگذشته مردم بهتر از شب یلدا تجلیل می‎کردند اما حالا بنابه مشکلات اقتصادی بیشتر سفره های یلدایی غریبانه بوده است.
در میان مردم شب یلدا به عنوان شب چله هم مشهور است و تفاوت این شب با سایر شب های سال یک دقیقه است.
با گذشت یلدا، طول شب های سال کوتاه و روزها بلند می‌گردد که درواقع از آن پیروزی روشنایی بر تاریکی یاد شده است.
از سوی هم گفته می‎شود که یلدا بیش از آنکه یک واقعه اجتماعی باشد، در ادبیات از آن استقبال شده و در طول تاریخ همراه و همگام با ادبیات بوده است.
بیشتر شاعران در اشعار و سروده های شان به یلدا اشاره داشته اند. از جمله حافظ شیرازی که گفته است:
“باد آسایش گیتی نزدند بر دل ریش
صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود”