ترس و بیم دایمی کشاورزان و دامداران بادغیس از میزان پایین بارندهگیها در سال؛ راهکارها برای جلوگیری از متضرر شدن آنها چیست؟
بادغیس از ولایات است که از لحاظ کشاورزی و دامداری در منطقه؛ دست بلند داشته و اکثریت از باشنده‌گان این ولایت کشاورز و دام‌دار هستند.
در گذشته پیشههای چون کشاورزی و دامداری در بادغیس پر رنگ‌تر از امروز بوده و کشاورزان و دامداران محصول بیشتر را نسبت به سال‌های پایانی کسب می‌کردند.
اما در چند سال اخیر همه‌ساله کشاورزان و دامداران در بادغیس؛ نگران خشکسالی و میزان پایین بارندهگیها بوده و نیز از این رهگذر آسیب میبینند.
امسال میزان بارندهگیها در بادغیس پایین قلمداد شده و تکرار فاجعهی خشکسالی جامعه کشاورز و دام‌دار این ولایت را سخت نگران ساخته است.
برخی از باشنده‌گان کشاورز و دام‌دار بادغیس میگویند: میزان بارندهگی در سال جاری پایین بوده و اکثریت از مزارع محصول نخواهد داد.
آنان می افزایند که: در کنار کشاورزی، دامداری نیز آسیب دیده، علوفه و آذوقه چندانی وجود ندارد و بیم تلف شدن مواشی دامداران میرود.
ضیاءالدین 55 ساله یکی از کشاورزان بادغیس در منطقهی موسوم به “خارستان” ولسوالی مقر است که از میزان پایین بارندهگیها و محصول ندادن مزارع اش نگرانی میکند.
او میگوید:” تخم بذری را فی من(هشت کیلوگرام)حدود 500 افغانی خریداری و زرع کردم اما حالاهم کم بارانی شده، کشت‌ها حاصل نمیدهد حیرانم که چیطور مخارج خود را تامین کنم”.
نور احمد 60 ساله باشنده قلعه‌نو یکی از دامداران است.
او نیز میگوید:” باران کم باریده، آذوقه و علف در دشت و صحرا کم است، مجبورم تعداد از مواشی خود را بفروشم، قیمت هم پایین است”.
کشاورزان و دامداران بادغیس در حالی نگران میزان پایین بارندهگیها استند که میزان بارندهگیهای امسال تا اکنون؛ 250 ملی متر عنوان میشود درحالیکه این میزان در سال قبل حدود 200 ملی متر بوده است.
باورها اینست که مزارع للمی بادغیس برای محصول دهی مناسب و قابل قبول، به بیش از 300 ملی متر بارندهگی در فصل زمستان و بهار نیاز دارد.
در سال گذشته نیز کشاورزان و دامداران بادغیس “خشکسالی شدید” را تجربه کرده اند که اکثریت از مزارع شان محصول نداده و نیز بسیاری از مواشی شان تلف گردیده است.
کاهش ساحه ده هزار هکتاری علف‌چرها به حد اقل، کاسته شدن منابع آبی و خشک شدن آنها، پایین آمدن میزان بارندهگیها از600 به 250 ملی متر در سال و افت قدرت تولید مزارع به دلیل کم زور شدن زمین، عوامل شمرده میشود که کشاورزان و دامداران کمترین محصول را بدست می آورند.
حفیظ الله بینش آگاه امور کشاورزی میگوید: برای رشد کشاورزی و دامداری نیاز است تا منابع آبی حفظ، زمین‌های للمی تغذیه، تخم بذری زودرس و سازگار با زمین کم‌زور للمی توزیع گردد و نیز ساحات علف‌چر از نزد افراد زورمند پس گرفته شود.
بینش می افزاید که”برای رونق دامداری و کشاورزی اساسی ترین راهکار اینست که مسئولان دولتی؛ ساحات علف‌چر و جنگلات طبیعی را از دست تفنگ داران بگیرد و نیز منابع آبی را تامین کنند”.
با تغییرات اقلیم، مشکلات جوی، بلند رفتن گرما و گازهای گلخانهی درجهان؛ میزان بارندهگیها به پایین ترین سطح آن رسیده است.
با این حال وزارت زراعت آبياری و مالداری امارت اسلامی میگوید: برای مهار خشکسالی درکوتاه مدت این وزارت در تلاش است تا کمک‌های مورد نیاز را جلب و برای دامداران و کشاورزان توزیع نمایند.
مصباح الدین مستعین سخنگوی این وزارت به رادیو نریمان میگوید: برای دراز مدت تلاش دارند تا راهکارهای مناسب را برای تامین منابع آبی، اعمار بندها و کانال‌ها را در پیش گیرند.
زراعت و دامداری در بادغیس همانند گذشته “کلاسیک و قدیمی” است و طی بیست سال گذشته و با وجود مساعد بودن امکانات در این زمینه، برای انکشاف کشاورزی و دامداری توجه‌ی نشده و به درستی مدرن و میکانیزه ساخته نشده است.
ولایت بادغیس درگذشته به دلیل تولید فراوان محصولات به”گُدام” غله‌جات مشهور بوده اما در طی چندین سال اخیر این شهرت را از دست داده است.
در کنار کشاورزی؛ دامداری نیز در گذشته در این ولایت بیشتر رونق داشت و مردم رمه‌ها و گله‌های متعدد از مواشی داشتند اما در حال حاضر معدود و اندک است.
بادغیس ولایت کوهستانی است که ۸۰ تا ۹۰ درصد زمین‌های زراعتی آن للمی بوده و درحال حاضر بیش از ۹۰ درصد از باشنده‌گان این ولایت، مصروف دامداری و کشاورزی استند.